مهر ۱۳۹۵

واژه «بخشش» در فرهنگ عامه و مذهبی ایران٬ جایگاه ویژه‌ای دارد اما با این وجود، مطالعات تئوریک و دانشگاهی و متن ترجمه در این باره بسیار اندک است. «بخشش» در دنیای امروز یک موضوع اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و

عذرخواهی آقای مرتضوی بابت جنایاتی که مرتکب شده عذر بدتر از گناه است، آقای مرتضوی جنایاتی را مرتکب شده و لکه ننگ بر دامن او به همین سادگی پاک شدنی نیست در مورد مرتضوی باید بگویم که پرونده سیاهی دارد

بگذارید اول به پاسخ این سوال برسیم بعد. اصلا مگر عذر خواهی از عموم بود تا وجدان عموم را راضی کند؟ عذرخواهیی که جای جایش و به قرینه حالیه حال و شرایط دادگاه حقیقت عذرخواهی را به روشنی بیان می

سخنان اعتذارآمیز سعید مرتضوی بعد از سال‌ها که از ماجرای کهریزک گذشته این سؤال را ایجاد می‌کند که اکنون که این همه ماجرا رفته است و آن هم عتاب و خطاب بابت پیگیری حقوق صاحبان دم و جا‌ن‌های از دست

روشن است که پاسخ منفی است. متاسفانه باید گفت عذرخواهی سعید مرتضوی از وقایع کهریزک عملی فرصت‌طلبانه و بی‌شرمانه است. عذرخواهی وقتی معنا دارد که فرد با قبول مسولیتش در عمل شرورانه‌ای که مرتکب شده است، بکوشد رفتاری در جهت

من فکر نمی کنم که عذرخواهی سعید مرتضوی افکار عمومی را قانع کرده باشد بلکه بیشتر افکار عمومی را مشکوک کرده است که این چه بازی جدیدی است و به اصطلاح چه کاسه ای زیر نیم کاسه این عذرخواهی است.

یک فاجعه ای رخ داده به نام فاجعه کهریزک، فاجعه‌ای که خود مرتضوی در نامه خود از آن به عنوان «حادثه هولناک» یاد کرده است. هرچند این حادثه، نخستین فاجعه و قتل عام سیاسی در تاریخ ایران پس از انقلاب

فکر می کنم مردم هم حتما به دنبال افشای باقی مسائل هستند٬ به خصوص خانواده های آسیب دیده… خانواده های شهدای کهریزک… باقی افراد آسیب دیده زندانی در کهریزک … پزشکی که در کهریزک مشغول به کار بوده و کشته

به نظر من البته که عذر خواهی مرتضوی نتونسته افکار عمومی را راضی کند. هر چند نفس عذر خواهی و جنایت خواندن اتفاقات کهریزک و مخصوصا شهید خواندن کشته شدگان قابل تامل است و تحلیل من این است که خواسته

اظهار شرمندگی و عذرخواهی دادستان سابق تهران قاضی سعید مرتضوی پس از هفت سال که از جنایت کهریزک می‌گذرد، ظاهرا تحولی بی‌سابقه در جمهوری اسلامی است که باید به حساب مقاومت ملت ایران بخصوص خانواده‌های شهیدان: روح الامینی، جوادی‌فر، کامرانی

فراموش نکنیم که پیش تر نه تنها مرتضوی زیر بار خلافکاری های خود نمی رفت، بلکه با گردنکشی و لبخندهای مذبوحانه از اعمال خود دفاع می کرد. حالا تحت چه فشاری قرار گرفته است و چگونه پذیرفته است تا یک

اصل عذرخواهی امری پسندیده است و هر انسان منصفی اگر احساس کند در برابر ستمی که به وی شده است، از او عذرخواهی می‌شود، این عذرخواهی را به فال نیک می‌گیرد، هرچند آن عذرخواهی جبران زخم‌های وی نباشد. اما اگر

۸۸ مقطعی از تاریخ ایران است که در آن اقشار وسیعی بدون سازماندهی تشکیلاتی درگیر جریانی بزرگ شدند و اتفاق تلخی که در کهریزک افتاد جامعه مدنی ایران را هدف قرار داده بود و از آن سو نیز این اتفاقی

اگر این متن پوزش طلبی را هر قاضی یا دادستان و یا هرمسئول گمنامی نوشته بود، شاید به شدت از سوی افکار عمومی مورد استقبال قرار می‌گرفت چرا که در یک متن کوتاه، چهار بار از قربانیان کهریزک عذرخواهی و

متکی بر شناخت عمومی اکثریت جامعه از کارنامه و پیشینه قاضی مرتضوی و نیز متکی بر واکنش خانواده شهدای جنبش سبز و زندانیان کهریزک، بعید است حتی از جمع اصول‌گرایان نیز کسی عذرخواهی مرتضوی را جدی بگیرد و صادقانه تلقی

هرگاه و هرجای دنیا هنگامی که محاکمه ای در جریان است در واقع نه یک بلکه دو قضاوت و داوری در جریان است. یکی جریان دادرسی رسمی در درون دادگاه با حضور قاضی و متهم و وکیل مدافع و …

آیا عذرخواهى سعید مرتضوى توانسته افکار عمومى را راضى کند؟بگذارید قاطعانه جواب بدهم: به هیچ وجه.نخست آنکه هر عذرخواهى‌اى به معناى این نیست که از اجراى عدالت چشم پوشى شود. ضمن اینکه تنها زمانى می‌توان عذرخواهى را پذیرفت که دیگر

عذرخواهی مرتضوی گرچه ممکن است حاصل عوامل متعددی باشد ولی به احتمال قوی پیگیری‌های یک فرد بیشترین نقش را در اتفاق افتادن آن ایفا کرده است: عبدالحسین روح‌الامینی پدر محسن روح‌الامینی. عبدالحسین که از نزدیک‌ترین افراد به محسن رضایی است

در روزهای اخیر، بار دیگر اتاق فکر حاکمیت، زمین بازی اپوزیسیون را طراحی کرد تا دو موضوع مهم ، نوار آیت الله منتظری و رسوایی شهرداری تهران، به حاشیه رانده شود و الحق که طراحی دقیقی هم بود. گروهی از

آقای مرتضوی فردی بود که در زمان تصدی گری دادستانی تهران جوان بود و به دنبال قدرت که با بالا رفتن از پله های ترقی در قوه قضاییه به مقام دادستانی تهران رسید و در نهایت به عنوان متهم در

نامه مرتضوی من را به همان زمان روزهای فاجعه کهریزک برگرداند. به یاد دارم که همان موقع سعید مرتضوی در یکی از روزنامه‌ها گفته بود کسانی که به کهریزک آمده بودند یک‌سری اراذل و اوباش بودند که سلاح‌های سرد و

هر چند که «عذرخواهی» عاملان و آمران جنایات بزرگ، اقدامی شایسته و پذیرفتنی در مراحل «جبران خسارت» و «تضمین عدم تکرار» از مراحل چهارگانه «دادگستری انتقالی» برای تخفیف حکم و التیام قربانیان و بازماندگان تلقی می‌شود و این اقدام سعید