هر چند که «عذرخواهی» عاملان و آمران جنایات بزرگ، اقدامی شایسته و پذیرفتنی در مراحل «جبران خسارت» و «تضمین عدم تکرار» از مراحل چهارگانه «دادگستری انتقالی» برای تخفیف حکم و التیام قربانیان و بازماندگان تلقی می‌شود و این اقدام سعید مرتضوی به صورت نوشتن نامه از «هیچ» بهتر است، اما با توجه به شخصیت سعید مرتضوی که به گواه افرادی که با او برخورد داشته‌اند، بسیار فریبکار است و محتوای نامه و مخاطبان آن، چندان هم از «هیچ» بیشتر نیست. این نامه در ارتباط با دادگاه تجدید نظر جنایت کهریزک و قاعدتا برای گرفتن تخفیف بیشتر نسبت به دویست هزار تومان دادگاه بدوی نوشته شده است و حتی در این نامه هم شکل گیری این حادثه هولناک را عمدی ندانسته است و از «غروب گناهان و تقصیراتش» در آن یاد کرده است. در حالی‌ که این باید تنها یک «طلوع» تلقی شود و علاوه بر روشنی بخشیدن هر چه بیشتر جنایات صورت گرفته در مورد زنده یادان امیر جوادی فر، محسن روح الامینی و محمد کامرانی، جنایات صورت گرفته در مورد زنده یادان رامین قهرمانی، احمد نجاتی کارگر و رامین پوراندرجانی و همچنین تمام اقدامات غیر انسانی صورت گرفته در این زندان از زمان فعال شدن آن در سال ۱۳۸۰ تا بسته شدن در سال ۱۳۸۸ را در بر‌گیرد و افرادی چون محمدباقر قالیباف، محمد باقر ذوالقدر، حسین فدایی، احمدرضا رادان، اسماعیل احمدی مقدم و آمران ایشان را که به عنوان متهم این پرونده به حساب می آیند شامل شود. در عین حال سعید مرتضوی، پرونده‌هایی نیز در ارتباط با جنایات و اعمال غیر قانونی دیگری همچون قتل خانم زهرا کاظمی دارد که انتظار می رود نقش خود و همراهانشان را به طور کامل ابراز دارد و از «عذرخواهی»‌های عدیده در آن موارد پرهیز نکند.