اندیشه

نزاع نمایندگان خودخوانده امام غایب در عصر مشروطه

چکیده جنبش مشروطه ایران (۱۲۸۴-۱۲۹۰ ه‍.ش/۱۹۰۵-۱۹۱۱ م) نه‌تنها نقطه عطفی در تاریخ سیاسی ایران بود، بلکه صحنه‌ای برای تقابل گفتمانی میان فقهای شیعه‌ای شد که هر یک خود را نائب مشروع امام غایب می‌دانستند. این پژوهش با بهره‌گیری از نظریه‌های

تنهاییِ ایرانیان و ایرانِ تنها

سروش دباغ چنانکه پیش از این در مقاله «تحولات فکری و گذار اگزیستانسیال یک نواندیش دینی»[۱] آورده‌ام، تلاش می‌کند با جعل مفاهیم و اصطلاحات جدید، فهم عمیق‌تری از وضعیت و احوالات وجودی-روانشناختی‌ که در طول زندگی‌مان تجربه می‌کنیم، ارائه بدهد.

منشاء واژه‌های خوارج و اباضیان؛ یک روایت متفاوت

اسلام‌شناسان سنتی ادعا می‌کنند که خوارج اولین فرقه مذهبی در دین اسلام بودند. در جنگ صفین، به نقل از این اسلام‌شناسان، علی پیشنهاد کرد که خلیفه را داوران تعیین کنند (تعیین خلیفه به حکمیت). بخشی از جنگجویان که با این

«تجربۀ دینی چیست؟» در ترازوی نقد

در ماه پایانیِ سال گذشته‌، مقاله‌ای تحت‌عنوان «تجربۀ دینی چیست؟» در سایت زیتون منتشر گردید و این‌گونه به نظر می‌رسید که هدف مؤلف از تقریر آن، این بوده است که با به‌چالش‌کشیدن و بدپندارانه و متوهمانه‌انگاشتنِ تجربۀ دینی، ‌گوهر یا

شبح راست افراطی و تزاحم مشروعیت و کارآمدی

۱- در مطلبی با عنوان «مدرنیته و نظام فلسفی کانت» کوشیدم نشان دهم بخشی از بزرگان فلسفی غرب با بررسی «مدرنیته» به تناقضی لاینحل در این ساختار و نظام فکری پی برده اند و یا آنرا کشف کرده اند. تزاحمی