یادداشت

ما امیدواریم پزشکیان رئیس‌جمهور شود اما نگرانی‌هایی داریم: ۱- صیانت آراء برایمان مهم است که قدرت‌طلبان دوباره مثل ۸۸ تقلب نکنند. چرا نباید ، اتفاقات ۸۸ تکرار شود؟ بدون شک تکرار اتفاقات تلخ ۸۸ ، یک نوع بازگشت به عقب

«هر لحظه به شکلی بت عیار بر آمد/ هر دم به لباس دگر آن یار بر آمد/ گه پیر و جوان شد.» ایران هنوز که هنوز است، بخت و اقبالش در خوابی عمیق فرو رفته و سرنوشتش مستمسک اوهام و

مراسم رای‌گیری ولایی -که انتخابات خوانده می شود- به عنوان ابزاری چند منظوره برای نمایش مشروعیت و حمایت مردمی از حاکمیت بکار گرفته می‌شود، اما کنترل اجتماعی و مانیتورینگ سرسپردگی، سرکوب مخالفان و توزیع رانت‌های هم از دیگر کارکردهای این

ساموئل گلدوین(۱) سلام علی جان چطوری؟ خوبی؟ امروز حسین یکی از بچه‌های پاکستانی همکلاسی من که خیلی هم پسر خوبیه نامه تو رو به من داد و کلی حال کردم. اسم من ساموئل گلدوین هست و در رشته فیزیک استنفورد

عزت‌الله سحابی، چهره‌ای برجسته در تاریخ معاصر ایران، نمادی از مبارزه بی‌وقفه برای عدالت و آزادی بود. او که سال‌ها در برابر استبداد ایستادگی کرد، در خرداد ۱۳۹۰ چشم از جهان فروبست. سحابی از بنیان‌گذاران نهضت آزادی ایران و فعالان

جریان شناسی سیاسی در آستانه آغاز ثبت‌نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران با مرگ ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران، قرار است طی چهار روز آینده ثبت‌نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در ایران آغاز شود. این فرصت اندک ارزیابی جریانات سیاسی

اگر مجموعه ابهامات و تناقضات بی‌شمار و عیان «سانحه» سقوط هلیکوپتر حامل رییسی و امیرعبدالهیان، بیانگر واقعیت ماجرا باشد و عملاً طرح ترور و حذف وی طراحی و عملیاتی شده باشد، آنچنان که می توان برای مرگ پرابهام اکبر هاشمی

روراست و صادق است. رُک و راست حرفش را می‌زند. و این نه از سرِ بی‌باکی که بیش‌تر اسلوبِ شخصیتی اوست که نمی‌تواند به ابهام و گنگی سخن بگوید. سربسته حرف نمی‌زند و حرف و سخنش را به مصلحت‌های سیاسی

چرا پرداختن به جنبش های اجتماعی زنان  از منظر اقتصادی اهمیت دارد؟ چون توسعه جنبش های اجتماعی زنان مسئله اساسی توسعه پایدار و موزون است و این امر دغدغه کل جامعه است. طرح مسائل زنان از منظر اقتصادی پیوندی مستقیم

مهدی نصیری چندی قبل در مصاحبه با برنامه شصت دقیقه بی‌بی‌سی فارسی گفت: «اپوزیسیون ایران اگر می‌خواهد موفق شود باید شکاف بین شاهزاده (پهلوی) و (مصطفی) تاج‌زاده را از میان بردارد.» این سخن او گرچه با موج مخالفت بزرگی از

شورش‌ها، انقلاب‌ها و جنگ‌ها همواره پدیده‌هایی بوده‌اند که در بستر آنها، جنایاتی علیه یک طرف یا هر دو طرف روی می‌داده است و نظامیان یا معارضینِ هر طرف، غیرنظامیان و یا نظامیان طرف مقابل را به قتل می‌رسانده‌اند. اما به

«اگر فقیه نصیحت کند که عشق مباش پیاله ای بدهش گو دماغ را تر کن» و: «سر بالین فقیهی نومید کوزه‌ای دیدم لبریز سوال/… من قطاری دیدم فقه می‌برد و چه سنگین می‌رفت» به یادگار بماند برای آیندگان که روزگاری

جامعه ایران را می توان از نظر سیاسی به سه طیف مخالفان، موافقان و قشر خاکستری تقسیم کرد. باید گفت که مخالفان کسانی هستند که معتقدند جمهوری اسلامی اصلاح ناپذیر است و باید برود. موافقان کسانی هستند که اصل حفظ

دکتر بیژن عبدالکریمی جزو معدود اندیشمندان و فلسفه‌ورزانی است که اغلب تلاش می‌کند اخلاق‌مدارانه، در اندیشه‌ورزی و کنشگری‌اش، با پرهیز از رادیکالیسم و اتخاذ رویکرد بینامرزی، میان گفتمان‌های مختلف و متضاد ایرانی، نوعی سازش و هم‌فهمی ایجاد کند تا به

بسیاری از شهروندان و بازیگران اقتصادی اعم از مصرف‌کننده، سرمایه‌گذار، تولیدکننده از خود می‌پرسند که چرا با هر تکانه در بازار ارز، قیمت‌ها در بازار کالا و خدمات هم جهش پیدا می‌کند؟ چنین پدیده‌ای ناشی از دلاریزه شدن اقتصاد ایران

«دحترِ هفت-هشت ماهه‌ای سرش را گذاشته است روی شانه‌ی چپِ مادر، سرش روی شانه‌ی راست‌ش خم شده است و پنداری خوابیده است. دخترِ هشت ماهه‌ی لچک به سر،…چشمانِ موربِ زیبایی دارد؛ موهایی لخت و پوستی تیره. با لب‌هایی که هنوز

آقای خامنه‌ای! رهبر جمهوری اسلامی ایران که بیشتر علاقه دارید خودتان را رهبر «انقلاب» بدانید، شما در تاریخ ۱۴ یا ۱۵ خرداد ۶۸ در مجلس خبرگان رهبری در اظهاراتی در اوج فروتنی فرمودید:««باید خون گریست بر جامعه اسلامی که حتی

چهره‌ی مچاله‌شده از گریه و لابه‌ی بسیارِ او، بِرندی شده بود. بر بالای هر منبری که می‌رفت، در جمعِ هر جماعتی که می‌رفت؛ اشک‌اش دمِ مشکش بود. چشمِ جوانان مؤمن و انقلابی را خوب گرفته بود و گویی رشکِ بسیاری

سالها پیش که رهبر جمهوری اسلامی در بزنگاه انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ جنجال سند آموزشی ۲۰۳۰ را به‌پا کرد در مطلبی با عنوان «اصولگرایان و قوه شهویه» کوشیدم نشان دهم این حجم بالای اسارت رهبر و دستگاه تبلیغاتی، قضایی و

توی یک عالم دیگری سیر می‌کرد. در عوالمی که به واقعیت راه نداشت. تک‌تک جمله‌هایی که بیان می‌کرد و سفارش‌هایی که در باب انتخابات مجلس، خطابه می‌کرد؛ انگاری یک عمد و قصدِ غریبی را در دل خود داشت. سعی می‌کرد

۱- در کشورهای با حکومت‌های دموکراتیک و قوه قضاییه مستقل یا به طور کلی دولت- ملت‌ها، شهروندان یا به نحو ایجابی به مشارکت سیاسی می‌پردازند؛ مثل شرکت در انتخابات یا عضویت در احزاب، اصناف و اتحادیه ها. و یا به

سرانجام انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار شد و نتیجه مشارکت اعلام شده از سوی جمهوری اسلامی عدد ۴۱ درصد مشارکت را نشان می‌دهد (البته شواهد فراوانی از ساختگی بودن این رقم نیز حکایت دارد که فعلا به این

اخیرا به اتفاق جمعی از نواندیشان دینی، بیانیه‌ای دربارۀ انتخابات پیش رو و چراییِ عدم شرکتِ در آن را منتشر کردیم؛ که معتقدیم «با  توجه به همه‌ی شواهد موجود… “انتخابات” پیش رو فاقد حداقل ارزش‌های سیاسی، اخلاقی و دمکراتیک است

حالا درست در همان میدانی که مخوف‌ترین نیروهای‌شان را برای سرکوب مخالفان، به صف کرده بودند تا بتوانند به هر طریقِ ممکن، زهرچشم مخالفان را بگیرند؛ دیوارنگارهای بزرگ نصب کرده‌اند در وصف و تمجید “رأی” همان مردم. درست در همان‌جایی

اشاره: پس از برگزاری انتخابات مجلس دوم، در سلسله یادداشت های روزانه ام، مطلب زیر را نوشته ام. می پندارم که انتشار آن در آستانه انتخابات (البته نمایشی) مجلس دوازدهم، خواندنی و حتی عبرت‌آموز باشد. گفتنی است که من (البته