4 پاسخ

1. به نظر من در مورد توهم «تجزیه» ایران باید بیشتر نوشت و گفت. به باور من تنها همسایگان چهار سوی ما و همچنین اسرائیل مابل به تجربه ایران هستند و ایران کوچک شده را در جهت منافع خود میدانند.
   اما و اما امریکا و جهان غرب با تجزیه ایران مخالفند. دلیل آنهم وجود ایران به بزرگی امروز را عامل مهم بالانس و توازن قدرت خاور میانه میدانند که توازن و تعادلی در مقابل پاکستان و عراق و عربستان و حتی ترکیه و روسیه می‌باشد، و مانع زیاده خواهی آنها خواهد بود. متاسفانه رادیکال ها و تند روهای هرسه جناح عمده سیاسی ایران از مذهبی و سلطنتی‌ و چپی از تبلیغ و بزرگ کردن داستان “تجزیه” را هرکدام در جهت منافع خود اکثر مردم را میترسانند.
   با احترام. کاوه،

2. جناب ابراهیمی،
   بر تمام مطالب شما می توان صحه گذارد، آنچه مرا به نوشتار این کوتاه سخن می اندازد تنها یک کلمه است که در حال بکار گیری مجدد توسط عموم اصلاح طلبان است.

   ت ح و ل = تحول

   این دگرگونی شاید در بسیاری موارد به مفهوم انقلاب نیز بکار گرفته سود، اما آنچه اخیرا آقای احمد بخارایی در دیدار نیوز داشتند، غالبا اصرار مجدد در تغییر چند اصل قانونی اساسی از جمله ولایت فقیه بود و به اصطلاح پوششی شیرین تر به این قانون دادن است.

   از ‌جانب حزب مردم ایران و از پهنای پهنه عظیم ایران در جبهه ۲۵ شهریور مجددا اعلام می داریم که استفاده نابجا و مغلطه انداز بویژه از جانب مدعیان دانش اجتماعی توسط هر گروه اجتناب شود. این مغالطات باعث اتلاف اوقات شریف مردم ایران و اتلاف منابع عظیم آنان در طی ۲۰ و اندی سال گذشته شده است.

   اگر بر جناب احسان ابراهیمی ، عبدالکریم سروش ، سروش دباغ، و غیره غیره ثابت نشده است که این رژیم هیچگونه تمایلی به تغییر ندارد و حتی بدنبال رهبر سوم خود بی تابانه می گردد، مشکل را بایستی در فهم اساس جامعه‌شناسی این افراد و گروه ها دانست. البته عسر و حرجی بر آنان نیست، چرا که حذف جمهوری اسلامی را حذف اسلام می بینند و هیچگاه به قانونی نامبتنی به اسلام اتکا پذیر نیستند.

   روند حذف جمهوری اسلامی و الزاماً حذف هر گونه مداخله هر دین و مذهب خاص در قانون اساسی ایران، به نقطه ای خاص از مسیر خود رسیده است. این نقطه عطفی است که به هیچ عنوان نسخه از پیش تهیه شده ای برای آن یافت نشده است. هیچ تجربه انقلابی گذشته توان یاری مناسب به حال کنونی ایرانیان ندارد. لذا دینامیک بودن پاسخ های مردم را بایستی شاهد بود.

   گاه عدم ورود به انتخابات است، گاه فریاد از بام هاست، گاه تجمع سراسری درونی و بیرونی است، گاه انتظار فرصت کشیدن و خلع سلاح مزدوران رژیم است، و گاه بسیاری سناریوهای از این قبیل.

   ایجاد ترس از تجزیه و تلاشی و غیره، تنها ترمز این روند است و حزب مردم ایران توصیه به اجتناب از آن می کند.

   چنانچه آقایان از هر گروه، دلسوز واقعی هستند، “هر روز “حتی آنلاین به منظره بپردازند، از طرح سوالات اختلاف انگیز بپرهیزند، سوالاتی پایه ای مطرح کننند، پاسخ های اساسی به نحوی کاملا ساده پیش روی مردم ایران گذارند. این را می توان ساده ترین راه برای ایجاد تشکل های مختلف متحد دانست.

   جبهه ۲۵ شهریور
   حزب مردم ایران

3. جناب احسان إبراهیمی – ممنون از تحلیل منطقی جنابعالی – اما با شواهد روزانه هر حرکت مثبتی در این راه را باید از داخل امید داشت‌، نه خارج.
   نوشته اید: «کارزار فراگیر و پرطنین ایرانیان خارج از کشور» – کدام کارزار؟ کدام طنین مثبت ومؤثر؟ ما که در خارج هستیم تا کنون چنینین برداشتی را حتی احساس نکرده ایم.
   سیاسیون‌خراج نشین حتی برای خوردن یک بستنی مجانی هم حاضر نیستند سر یک میز بنشینند.‌ گروهی آنها را میراث دار مکتب شعبان بی مخ میدانند. ولی متاسفانه‌ آنها روی شعبان بیخ ها را هم سفید کرده اند. من که با سن زیادم حرکت و فعایت های مخرب آنها را به یاد دارم، آنها از فشارهای فیزیکی و تبلیغات استفاده می‌کردن، و فحش های ناموسی خواهر مادر را در مرامنامه خود نداشتند. فکر می‌کنم اگر اینترنت قیل از انقلاب ابداع و در دسترس بود القاب و تعارفات پوشالی «ملت نجیب» قبل انقلاب و «امت شریف» بعد ار انقلاب زود تر ماهیت اصلی خود را نشان میدادند.
   با احترام کاوه

4. ای کاش این هشدار شما رو مردم در سر تا سر جهان جدی بگیرند و همانند روزهای جنبش زن زندگی آزادی هر هفته به طور پیوسته در شهر های خود در سراسر جهان تظاهرات علیه اعدام در ایران رو راه بیاندازند شاید اثر گذار باشد

دیدگاه‌ها بسته‌اند.