اکنون که رژیم تجاوزکار صهیونیستی و نتانیاهو این جنایتکار تحت تعقیب بین‌المللی، به رغم کشتار و ویرانی‌ای که بر ایران و مردم ما تحمیل کرد نتوانسته است به اهداف نهایی خود در ایجاد هرج و مرج، جنگ داخلی و تجزیه‌ی ایران دست یابد، اکنون که همبستگی مردم ایران به رغم اعتراضات مدنی‌شان در سال‌های گذشته که حاصل ساختار و عملکرد جمهوری اسلامی بوده است نشان داد که اولویت مردم ایران، آزادی مبتنی بر استقلال است و یک بار دیگر این تجربه‌ی تاریخی را مکرّر نمود که در شرایط تهدید و خطر خارجی به جای مقابله با حکومت داخلی – هرچند استبدادی – دفاع از ایران، استقلال و یکپارچگی سرزمینی آن را در اولویت قرار می‌دهند، اکنون که وارث رژیم کودتایی سوم اسفند ۱۲۹۹ و بیست و هشت مرداد ۱۳۳۲، داغ ننگ خیانتی بزرگ‌تر را بر پیشانی خود حک کرده و مردم ایران به دعوت خائنانه‌ی او به پیروی از نتانیاهو که به مردم ایران وعده‌ی آزادی و رفاه زیر آتش بمب‌ها و موشک‌های رژیم صهیونیستی را می‌داد و با شتاب‌زدگی بلاهت‌آمیز، درست چند ساعت پیش از آتش‌بس غیر منتظره برای ورود به ایران و نشستن بر تخت سلطنت وابسته خود را آماده می‌کرد، پاسخ رد دادند، حداقل انتظار ابتدایی و مرحله‌ای از رهبر جمهوری اسلامی این است که با صدور فرمان آزادی همه‌ی محبوسان و محصوران – که جرمی جز بیان حقیقت در برابر قدرت و هشدار و انذار به حاکمیت نسبت به راه خطایی که طی چند دهه پیموده ندارند، راهی که نه تنها نتیجه‌ی آن فروپاشی نظام بلکه به خطر افتادن حیات ملی ایران و ایرانیان است – نخستین نشانه از آغاز بازگشت از راه طی شده‌ی تا کنونی را به مردم ایران نشان دهد و بارقه‌ی امیدی را برای حلّ درون‌زای ملّی بحران‌ها و ابر بحران‌های مرکب و انباشته و قطع هر گونه امید رهایی برون‌زا را برافروزد. راه حلّی که نه با انتقام‌جویی، اعدام‌های کور و ناعادلانه، تشدید سرکوب و خفقان بل با تصمیمی شجاعانه برای حرکت به سوی تحول و گذاری مسالمت‌آمیز، خشونت‌پرهیز، مدنی، مردمی و ملی از ساختار و نظام حکمرانی کنونی به نظمی نو و بدیلی واقعا دموکراتیک، ملی و مستقل میسّر است، گذاری ناگزیر و محتوم که در آینده‌ای نزدیک یا دور با عاملیت مردم ایران رقم خواهد خورد.
نخستین نشانه در این مسیر محتملِ بازگشت به مردم، آزادی همه‌ی محصوران و زندانیان سیاسی- عقیدتی و حقوق بشری‌ست.
زندانیان سیاسی را آزاد کنید.
