زیتون– واکنش‌ها به انتشار نامه صد نفر از فعالین داخل و خارج از کشور برای مذاکره مستقیم با آمریکا٬ همچنان ادامه دارد.
این نامه ۲۶ خرداد در «زیتون» منتشر شده بود.
در این نامه جمع کثیری از فعالان سیاسی و مدنی در داخل و خارج کشور، با اشاره به استقبال جهانی از دیدار رهبران آمریکا و کره شمالی و «با توجه به وضعیت ناامن و پر خطر منطقه»، طی بیانیه‌ای از حکومت و دولت ایران خواستند که «شجاعانه اعلام کند که حاضر به انجام مذاکرات بدون قید و شرط با آمریکاست تا قدمی در راه حل مشکلات و اختلافات برداشته شود.»
محمد باقر نوبخت٬ سخنگوی دولت٬ در واکنش به این نامه مدعی شد که «افکار عمومی هم از مذاکره با ترامپ استقبال نمی‌کند.»
او با تاکید بر اینکه: «حق ماست علیه زورگویی آمریکا بایستیم اما در این شرایط عده‌ای نامه می‌نویسند که با آمریکا مذاکره کنیم. اما آیا ترامپ قابل اعتماد است؟ این نامه نشان داد که عقل سیاسی کامل نیست که چنین توصیه ای می‌کنند. ما باید بایستیم و مقاومت کنیم، موضع ما به حق است و همه باید در کنار هم باشیم.»
نوبخت در پایان گفت: «این نامه نماد آزادی سیاسی است که افراد نظرات خود را بیان می‌کنند. نظام نشان داده است که هر زمان برای پیشرفت منافع ملی لازم باشد، مذاکره می‌کند، مثل برجام، اما در این شرایط که آمریکا زور می‌گوید، با چه کسی مذاکره کنیم؟ چه ثباتی در آمریکا وجود دارد؟ اصلا زمینه مذاکره با چنین فردی وجود ندارد. افکار عمومی هم از مذاکره با ترامپ استقبال نمی‌کند.»
از سوی دیگر اما محمدعلی جعفری٬ فرمانده سپاه درباره نامه مذاکره با ترامپ گفت: «نمی‌دانیم به اینها دیوانه بگوییم یا چیز دیگر.»
فرمانده سپاه افزود: «اگر بگوییم این صد نفر مامور فضاسازی برای مذاکره با ترامپ نبودند، حتما تعداد قابل توجهشان مامور بودند.»
جعفری همچنین تاکید کرد که «ما دستور سازش نداریم.»
اگر می‌خواهید مذاکره نکنید؛ خب نکنید! مگر کسی به زور و اجبار زیر بغل شما را گرفته و به سوی میز مذاکره هل داده که اینقدر بازار ارعاب و اتهام را داغ کرده‌اید؟
چند نفر که پست و مقام و قدرتی ندارند؛ اظهار نظر کرده‌اند که صلاح کشور در مذاکره است؛ حالا شما که صاحب پست و مقام و قدرت‌اید؛ می گویید صلاح کشور در مذاکره نیست! خب نیست! این که نیاز به این همه گرد و خاک ندارد.
اصلاً اگر به من بود؛ می‌گفتم همین مذاکرات با اروپا و روسیه و چین را هم قطع کنید تا خیال‌تان راحت شود! فقط اگر احیاناً روزی روزگاری – البته هفت دریا به دور- مذاکره را به صلاح دیدید؛ آن وقت یکی – دو تا از این اتهام‌هایی که متوجه امضا کنندگان بیانیه کرده‌اید؛ بالاغیرتاً از یادتان نرود!
