به تعبیر عبدالکریم سروش قوه قضاییه با «مدیریت معکوس» اش و به‌جای ایجاد رضایت در میان مردم، همه را ناراضی کرده است و همین نارضایتی عمومی را نشانه بی‌طرفی و درستی اقدامات و احکام و اعمالش گرفته و این‌که فریاد همه از دستش به آسمان بلند است، مدال افتخار خود می‌داند.
در این فضا، افشای قصه‌ی پر غصه‌‌ی اعمال و کردار سعید طوسی، قاری درباری با جوانان و نوجوانان و تعلل عمدی دستگاه قضا در پی‌گیری و به سرانجام رساندن این پرونده و رسانه‌ای شدن ماجرا در فضای افکار عمومی و رسانه‌های خارجی، تشت رسوایی منسوبان و منصوبان به فقیه حاکم را بار دیگر از آسمان به زمین انداخت و داغ دل‌های مردم بی‌پناه را تازه کرد.
تبرئه وی در همین دستگاه مخروبه قضایی که به احتمال قوی به دلیل انتساب وی و لابی و فشار دفتر فقیه حاکم بوده، هرچند دور از انتظار نبود اما در افکار عمومی تعجب و عصبانیت مضاعف به بار آورد.
از بد روزگار همین قوه قضاییه فاسد و ویرانه (به اعتراف رییس پیشین‌اش) وقتی پای افراد نخبه و غیروابسته به حاکمیت و سرکوب و ایجاد جو رعب و وحشت پیش می‌آید، گشاده‌دستانه و بی‌حد و اندازه به اسم دفاع از ناموس و شرف و عفت عمومی و مقدسات، احکام شدید و غلیظ و حتی اعدام صادر می‌کند. نمونه غم‌انگیزش سعید ملک‌پور جوان طراح نرم‌افزارست که سال‌ها زیر تیغ حکم اعدام بود و حال به اسم حبس ابد در زندان اسیر شده. جرم وی این است که سایتی غیراخلاقی، نرم‌افزار طراحی شده وی را به‌نحو آنلاین خریده و استفاده کرده است.
داستان این دو «سعید» در تاریخ بیدادگاه‌های نظام جمهوری اسلامی ماندگار خواهد ماند و مثالی دیگر خواهد بود از دورانی که مردم ایران جز گرفتاری و اسارت در همه عرصه‌ها و سطوح زندگی فردی و اجتماعی، با چه نظام قضایی و دادرسی‌ای سروکار داشته‌اند.
روح‌الله خمینی که به مردمان نهیب می‌زد «دل‌خوش به این مقدار نباشید» و رفاه دنیایی را ناکافی می‌دانست و از ارتقای «معنویات» مردم تحت رهبری خود دم می‌زد، امروز را ندید که قاری قرآن وابسته به بیت جانشینش، هرچند به اعمال و کردار نامناسب جنسی اعتراف کرده (بنا به حکم دادگاه بدوی) تبرئه شده و دست شاکیان و جوانان و نوجوانان قربانی این بیمار جنسی به هیچ کجای نظام مطلوب وی نمی‌رسد تا این بیداد را به سرانجامی برسانند؛ همان‌طور که سعید ملک‌پور هم سال‌های پربار و بی‌بازگشت جوانی‌اش را پشت میله‌های زندان می‌گذراند و هیچ امیدی به پایان این اسارت ظالمانه و رسیدن فریاد خود و خانواده‌اش به گوش سنگین حتی یک‌نفر در این حکومت نیست.
