زیتون-  قریب به شانزده هزار نفر در نامه ای  به دبیرکل سازمان ملل متحد،  از او  خواستند به‌خاطر «پاس‌داشت انسانیت» و به‌عنوان «بالاترین مقام رسمی سازمان ملل متحد»، نسبت به «بی‌عدالتی» حکومت ایران نسبت به امید کوکبی فیزیک‌دان نخبه ایرانی، واکنش مناسب را نشان دهد.

امضاءکنندگان این نامه،  که در سایت «سحام نیوز» منتشر شده است،  هدف از این درخواست را، «برانگیختن توجه دبیرکل سازمان ملل متحد به پرونده امید کوکبی» برشمرده و خواستار آن شدند تا از «همه ابزارهای ممکن» برای «آزادی امید از زندان» بهره گرفته شود.

در میان امضا کنندگان  اسامی کسانی چون شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل صلح در سال ۲۰۰۳؛ نسرین ستوده، حقوقدان و فعال حقوق بشر؛ محمد ملکی رئیس سابق دانشگاه تهران و جعفر پناهی، فیلمساز  و تعدادکثیری از فعالان سیاسی و مدنی به چشم می خورد.

متن  کامل نامه به این شرح است:

خطاب به:
عالیجناب بان‌کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد

از طرف:
قریب به شانزده هزار امضاکننده از سراسر جهان
(رجوع به پیوست)

عطف به: کارزار بین‌المللی برای آزادی فوری امید کوکبی از زندان

عالی‌جناب،

ما امضاکنندگان زیر از سراسر جهان، شما را به‌خاطر پاس‌داشت انسانیت و نیز از جهت مسئولیت‌تان به‌عنوان بالاترین مقام رسمی سازمان ملل متحد خطاب قرار می‌دهیم تا در برابر بی‌عدالتی واکنش نشان دهید. امید کوکبی، متولد ۱۹۸۲، فیزیک‌دان ایرانی و دانشجوی دوره فوق دکترای فیزیک اتمی با تمرکز بر پژوهش‌های لیزری در دانشگاه تگزاس است. در سال ۲۰۱۱ او به قصد دیدار خانواده‌اش به ایران بازگشت، اما در یازدهم ژانویه همان سال هنگام خروج از ایران در فرودگاه بازداشت شد. او به ده سال زندان محکوم شد و هم‌اکنون دوران محکومیت خود را از سر می‌گذراند.

سبب اصلی حبس امید کوکبی، امتناع او از همکاری با پروژه‌های نظامی جمهوری اسلامی ایران است. او بر پایه اتهاماتی واهی همچون رابطه با دانشگاه‌ها و مراکز علمی خارج از کشور محکوم شده است. او به‌جای زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی خود مبنی بر عدم بهره‌گیری از دانش علمی‌اش در راه مقاصد ویران‌گر و با مقاومت در برابر فشارها و حتی تحمل زندان، موضعی قدرتمند و قهرمانانه اتخاذ کرد. بسیاری از نهادها با اعطای جوایز حقوق بشری به امید کوکبی، احترام خود را به او نشان داده‌اند. او یک دانشجوی برجسته فیزیک است، بدون هیچ‌گونه سابقه‌ای از فعالیت سیاسی و اکنون با صدمات روانی و بدنی مخاطره‌آمیزی دست و پنجه نرم می‌کند. امید کوکبی به مدت دو سال به بیماری حاد کلیوی مبتلا شده بود، در حالی که مقامات رسمی زندان از دسترسی او به درمان پیشرفته پزشکی جلوگیری به‌عمل آوردند. ما با خبری بُهت‌آور طی چند روز گذشته مواجه شده‌ایم: وکیل امید اعلام کرد که متاسفانه در بدن او نوعی از سرطان کلیه (کارسینوم سلول کلیوی) تشخیص داده شده که ناشی از غده بدخیمی در کلیه راست اوست. امید به‌نحو اضطراری تحت عمل جراحی نفرکتومی قرار گرفت و کلیه راست او برداشته شد. جمهوری اسلامی ایران مسئول سلامتی امید است و باید پاسخگوی هر اتفاق ناگواری برای او باشد. با توجه به موقعیت علمی امید به‌عنوان یک ایرانی با تخصص ویژه و حساس، و آنچنانکه او خودش در نامه‌ای به رئیس دستگاه قضایی اظهار داشته، این نگرانی جدی وجود دارد که اراده‌ای پنهان در پیکره قدرت سیاسی نخواهد که او در بیرون از زندان زنده باشد.

وضعیت جسمی امید کوکبی به‌گونه‌ای است که نمی‌بایست دیگر در زندان باقی بماند و تعویق آزادی او می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری برای سلامتی‌اش در پی داشته باشد. جمهوری اسلامی ایران باید وادار به آزادی امید شود و خانواده او باید خودشان تصمیم بگیرند که در کجا معالجات فرزندشان را ادامه دهند. هدف ما به‌عنوان نویسندگان این نامه برانگیختن توجه شما به پرونده امید کوکبی است. ما خواستار آن هستیم که از همه ابزارهای ممکن برای آزادی امید از زندان بهره گرفته شود.

لینک کارزار برای پشتیبانی از امید کوکبی با نزدیک شانزده هزار امضا به این نامه ضمیمه شده است. این جنبش بزرگ برای حمایت از امید (با بیش از سیصد هزار هشتگ #freeomid در مدت تنها چند روز)، اثبات می‌کند که توقع بزرگی از شما در سطح افکار عمومی وجود دارد تا در این مورد اقدام فوری به‌عمل آورید.

ما منتظر اقدام مطلوب شما برای نجات زندگی امید هستیم.
با بهترین درودها

 امضا کنندگان