یادداشت

نامه‌ی سرگشاده‌ی شیخ صبور و آزاده و سبز، مهدی کروبی، تنها پیامی خطاب به حسن روحانی نیست؛ شوکی است به اقتدارگرایان، به دولت و اعتدال‌گرایان، به اصلاح‌طلبان، به سبزها، به جامعه مدنی، و به شهروندان عادی. ۱. نامه‌ی کروبی شوکی

آینده نیروی کار ایران در بطن تحولات امروز جامعه ایران شکل و ثبات خواهد یافت. تحولاتی که دردو حوزه اجتماعی و فرهنگی نوید خواهد داد که مطالبات کلان نیروی کار ایران از حاشیه به متن جامعه کشیده خواهد شد و

آن‌چه از شواهد و قرائن برمی‌آید، این است که هسته‌ی سخت قدرت، بر آن شده‌ که آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی را پیش از مرگ رهبر کنونی حذف کند تا نتواند در فرایند انتخاب رهبر آینده تاثیرگذار باشد.‌ در واقع، هدف بازسازی پروژه‌ای

پس از دو انتخابات اسفند ماه، چالش های میان دو گرایشی که یکی را رهبر جمهوری اسلامی و دیگری را رئیس جمهور و حامیان وی در سطوح بالایی قدرت حمایت می کنند بیش از پیش شده است. اگر بخشی از

پس از سخنان تند رهبر جمهوری اسلامی در ابتدای سال نو و در دیدار با مداحان، حالا قاضی‌القضات منصوب وی نیز به بهانه‌ی حمایت از پروژه‌های موشکی سپاه و رهبری، آزادی بیان را در ایران مورد تهدید دوباره و موکد

آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه مسیری که از ابتدای سال جدید آغاز کرده (و البته نشان‌های آن از پیش هویدا شده بود)، اکبر هاشمی‌رفسنجانی را تلویحا به «خیانت» یا «ناآگاهی» متهم کرد. کمتر از دو هفته پیش نیز رهبر جمهوری‌اسلامی در

این روز‌ها در میان ایرانیان از مشابهت میان ترامپ و احمدی‌نژاد بسیار گفته می‌شود. از اینکه ترامپ هم مثل احمدی‌نژاد عوام فریب است ودروغگو و با دادن یک مشت شعار تو خالی مردم خسته را به دنبال خود می کشد

در آستانه‌ی نوروز ۱۳۹۵، هاشمی رفسنجانی در دل‎‌نوشته‌ای خطاب به مردم ایران نگاشت: «مردم عزیزم! اکنون شما در جایگاه استادی نشسته‌اید… ما نیز در سال ۹۴ در کلاس درس شما نشستیم. و به قلب خود فهمیدیم گذشت شما را، از

سال ۱۳۹۴ هم تمام شد، با تلخی هایی کمتر از سالهای قبل و شیرینی هایی بیش از سالهای قبل. برای ایران سال ۹۴ سال طلایی بود. شاید سالها بود که اینقدر رویدادهای خوب رخ نداده بود و کام ملت شیرین

اقتصاددانان دولتی، در آخرین اظهارنظرهای خود «بشارت رشد»! داده‌اند. در سال‌نامه‌ی هفته‌نامه‌ی «تجارت» این عنوان، تیتر اصلی روی جلد را به خود اختصاص داده است. تیتری که اگرچه همه‌ی مردان اقتصادی روحانی و بیشتر اقتصاددانان موافق دولت بر آن تاکید

۱- داوری درباره اکبر هاشمی رفسنجانی برای کسانی چون من که نسل دوم خردادیم، جز در سایه تحولات سیاسی کشور از زمان دوم خرداد میسور و مقدور نیست. تقسیم کارنامه سیاسی او هم به دو دوره پیش و پس از

در این نوشتار قصد بر آن است که به آفت هایی که بسرعت نهال نوپای اصلاحات را در بر گرفت اشاره کنم که اگر آن آفتها بدرستی شناسایی نشود، با توجه به شرایط حاد امنیتی، سیاسی و اقتصادی ایران امروز و نیز خاورمیانه، قریب الوقوع بودن بحرانهای متعدد که می تواند به نبود ما بینجامد، دور از انتظار نیست.

در چند روز گذشته قوه قضائیه حکم اعدام بابک زنجانی و دو شریک او، مهدی شمس و حمید فلاح هروی را، به جرم “مفسد فی‌ الأرض” صادر کرده است. این حکم اعدام سوالات عدیده ای را در جامعه ما به

وقتی تجربه نظام های دمکراتیک تاکید می کند که نظامیان را از وارد شدن به عرصه های سیاسی منع کنید دقیقا به همین دلیل است تا رخدادی مانند آزمایش موشکی اخیر سپاه رخ ندهد و توان نظامی کشور که با

کمتر از دو هفته پس از برگزاری دو انتخابات مجلس و خبرگان، با وجود اعلام مشارکت معنادار رهبران محبوس جنبش سبز در دو انتخابات، رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با خبرگان رهبری از «رفتار نانجیبانه‌ی کسانی که در سال ۸۸

آقای خامنه ای در بستر یک ابتلاء بزرگ قرار گرفته است. هر چند به انتخاب درست او چندان امیدی نیست اما از درست دیدن صحنه نباید چشم پوشید. ایکاش وی این بار به جای لج بازی با پیام روشن ملت به نرمش قهرمانانه داخلی دست بزند. این نرمش دلاورانه تر از نرمش برجام است

۱- به گزارش آلکسا، یکی از مراجع معتبر رتبه بندی سایت‌های اینترنتی، بیش از ۸۳ درصد مراجعه کنندگان به تلگرام، در ایران قرار دارند. سهم کشور سازنده و کاربران روسی در استفاده از تلگرام تنها ۲.۵ درصد و سهم ایالات

خانم سلطان از آن طیف زنان فقیری است که هیچگاه نامی از آنها در جایی نمی رود. چشم های او چیزی با من کودک می گفت و نوازش های او اثری در من می گذاشت که تا سالها بعد که

خسرو منصوریان، فعال سیاسی و مددکاراجتماعی، در فروردین ماه ۱۳۸۰ در آستانه انتخابات دوره هفتم ریاست جمهوری کشورمان به همراه ۴۰ تن از اعضای نهضت آزادی ایران، تحت عنوان کشدار اقدام علیه امنیت کشور! حدود یکسال را در زندان عشرت

داستان اصلاحات از آن روزی آغاز شد که مردم ایران پس از یک دهه و اندی، دو فراز خونین را پشت سر گذاشتند. آن دو فراز خونین؛ اول، تسویه حساب‌های سیاسی و حذف خونین یکدیگر بود و دوم، جنگ هشت