دانشجویان و جوانان باصداقتی را داریم که در دوران مدرن و قرن حاضر هم، نظریه‌ی سیاسی ولایت فقیه را بهترین طریق حکومت‌داری می‌دانند.
همین عزیزان اما امر به معروف، نهی از منکر، انتقاد و مطالبه‌گری از ولی فقیه به‌منظور سالم‌سازی کشور و فاصله‌گرفتن از انحرافات را ترک نکرده‌اند.
انتقاد محترمانه‌ی اخیر دانشجویان ولایی از رهبر که رسانه‌ای هم شد، حاوی نهی از منکر و مطالبه‌گری قابل توجهی بود.
یکی از موارد، سؤالی انتقادی با این مضمون بود : روش‌های چهل‌و‌یک ساله‌ی جمهوری اسلامی، چه بوده‌است که طرفداران آن را از ۹۸٪ به حداکثر ۴۲٪ رسانده‌است.
موضوعات و انتقاداتی از این دست نشان می‌دهد که هموطنانی ولایت‌مدار، مجلس ۴۲ درصدی را نهادی در رأس امور نمی‌دانند تا بتواند انحرافات و بحران‌های موجود را درمان کند.
این در حالی‌ست که مسئولانی در وزارت کشور، برخی اصولگرایان و نیز علی مطهری صریحاً ۴۲ درصد را نادرست دانسته و مجلس را حدود ۲۸ درصدی اعلام کرده‌اند.
بنابراین بخشی از اصولگرایان هم بر این باور هستند که درمان اساسی و ساختاریِ انحرفاتِ مزمن شده در طول چهار دهه را نمی‌توان با اصلاحات از بالا آن‌هم بالایی اینچنین حداقلی، توسط حتی نهادهای انتخابی درمان کرد.
براندازی و انقلاب نیز درمان پایدار نیست و این موضوع، در سلسه یاداشت‌های کوتاه جنبش اجتماعی در همین کانال آمده‌است.
تنها و تنها حرکت از پائین و بسترسازی برای جنبش مسالمت‌آمیز اجتماعی است که می‌تواند توسعه‌ی پایدار و احیای اخلاق و ایثار را عملی کند.
تنها و تنها کمک به آغاز حرکت‌های آرام و مطالبه‌گرانه است که می‌تواند از شورش‌های کور و خشونت‌آمیز که نتیجه‌ای جز کشتار و ناامیدی ندارد، جلوگیری کند.
ارتباط با فرودستان و حاشیه‌نشینان و زمینه‌سازیِ حرکت آرام و جنبش مدنی، وظیفه‌ی همه‌ی نیروهای ملی با هر گرایش اعتقادی و سیاسی‌ست.
