پدیده «پول شویی» دیری است که مطرح شده و در اقتصاد جهانی به عنوان یک اخلال گر اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است. در نظام یک پارچه جهانی و سهولت تبادلات پولی که لازمه پویائی تجارت بین المللی است، تولید پولهای کثیف که از طرق نامشروع و خلاف تحصیل می شوند، نیز رشد کرده و ورود آنها در عرصه معاملات مالی موجب اخلال و کاهش ارزش پول می گردد. پول کثیف از راه‌هایی مانند قاچاق، تروریسم، اختلاس، رشوه، سرقت، کلاه برداری، آدم ربائی و . . . حاصل شده و ورود این پول ها در چرخه پول رسمی به منزله تطهیر آنان است.
جهان امروز به جهت ایجاد مانع و جلوگیری از چنان فعالیت های مضر، قوانین سخت گیرانه ای را وضع نموده و تلاش دارد از ورود پول کثیف در اقتصاد ممانعت به عمل آورد. البته کشورهای مختلف در اعمال این سخت گیریها متفاوت عمل می کنند و در نتیجه صاحبان پولهای کثیف در پی یافتن راه نفوذ به شبکه جهانی پولی از هر مسیر ممکن هستند.
پول کثیف هم به حال اقتصاد جهانی و تبادلات پولی مضر است از آن جهت که مولد نبوده و نقش صرفاً تورمی ایفا می کند، و هم اخلاقی نیست از آن جهت که باعث شیوع راه‌های خلاف برای کسب ثروت می شود.
پول شویی یا همان تطهیر پول های کثیف، به معنای اقدام برای ورود چنین پول هایی به بانک ها و مؤسسات مالی معتبر جهانی می باشد. به محض ورود آنها به یک بانک و عبور از سد مقررات پول شویی، سابقه سیاه آنان پاک شده و می توان با آن پول هر گونه معامله و تجارتی انجام داد.
اما به پدیده دیگر‌ی که مشابهت عجیبی با پدیده پول شویی دارد و من نام آن را “مدیرشویی” نهاده ام، کمتر پرداخته شده‌است. این پدیده پیشینه مدیدی دارد لکن در سال‌های اخیر افزایش چشم‌گیری داشته است و شامل کثیری از مدیران ارشد فعلی کشور میشود. افرادی بدون کوچک ترین شایستگی از طریق پارتی، نسبت های خانوادگی و به ویژه وابستگی به برخی نهادها بدون گذراندن مراتب و سابقه سازمانی، ناگهان سر از یک مدیریت کلان درمی آورند و به عنوان مدیرکل، معاون وزیر، رئیس هیأت مدیره شرکت، معاون استاندار، رئیس اداره و . . . معرفی می شوند. جایگاه تعریف شده برای چنین افرادی کاملاً تابع “شدت توصیه” و قدرت معرفی کننده است و هیچ نسبتی با توانائی، سواد و تجربه شخص معرفی شده ندارد. چنانچه نخستین نفوذ “به خیر” گذشت و حساسیت زیادی برنیانگیخت و یا مخالفت ها به راحتی سرکوب شد، جایگاه شخص موردنظر تثبیت شده و یک سال بعد ایشان با یک رزومه قابل توجه برای منصب بعدی معرفی می شود و چند سال بعد رزومه ایشان چنان سنگین و معنون می شود که جائی برای مناقشه و تردید باقی نخواهد گذاشت.
در اینجا نیز ملاحظه می کنید که مهم اولین نفوذ به چرخه مدیران ارشد است، بعد از آن شخص وارد شده “تشجیع و تدبیر” می شود. من به‌جای “تطهیر” در پدیده مدیرشویی از دو کلمه نامأنوس تشجیع و تدبیر استفاده کرده ام، چرا که شخص موردنظر احساس شجاعت و مدبر بودن کرده و برای تصدی پستهای بالاتر اضطرابی نخواهد داشت. این پدیده نیز مانند پدیده پول شویی هم عملکرد حاکمیت را تضعیف کرده و هم امری کاملاً غیراخلاقی است. اکنون متأسفانه اغلب مدیران ارشد کشور از این قماشند و علت ناکارآیی دستگاه حاکمیت را باید در این پدیده جستجو کرد
