لباسهای مرا بر روی تنم پاره کردند، چشمهایم را بستند، دست و پایم را با زنجیر به تخت آهنی بستند. با کابل به زیر پاهایم شلاق زدند. آن قدر مرا شکنجه کردند که دیگر هیچی را احساس نمیکردم، تمام تنم بیحس شده بود و اختیار جسمم را نداشتم

لباسهای مرا بر روی تنم پاره کردند، چشمهایم را بستند، دست و پایم را با زنجیر به تخت آهنی بستند. با کابل به زیر پاهایم شلاق زدند. آن قدر مرا شکنجه کردند که دیگر هیچی را احساس نمیکردم، تمام تنم بیحس شده بود و اختیار جسمم را نداشتم
چه رفتاری میتواند شنیعتر از مسمومیت عمدی کودکان باشد؟ مواجهه ابتدایی شاید این نکته را پیش بکشد که چه اهمیتی دارد که منبع شرارت کجاست و بر چه مبنایی استوار است، مهم این است که
هرچند ابهام در عوامل احتمالی و انگیزههای مسموم کردن دانشآموزان دختر امکان تحلیل این ماجرا را سخت کرده، اما از عواقب احتمالی این حملات
در سال ۱۳۶۹، یعنی ۳۲ سال پیش، نامهی سرگشادهای از سوی اعضای نهضت آزادی، نیروهای ملی-مذهبی و سیاسی که به
بازنشر مطالب با ذکر منبع آزاد است. ۱۳۹۴-1401
یک پاسخ
بمیرم براش