دی ۲۹, ۱۴۰۳

ذکر نه چندان خیری از علی رازینی که امروز کشته شد

اشاره: در رسانه‌ها آمده است که دو تن از قضات عالی‌رتبه دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در محل دیوان عالی کشور به قتل رسیده‌اند: محمد مقیسه و علی رازینی. اولی، با عنوان «قاضی مقیسه»، یکی از بدنام‌ترین و ظالم‌ترین قضات دستگاه

او نیز گذشت از این گذرگاه؛ به‌یاد ابراهیم نبوی

«طرح ژنریک و کم‌خطر عبدالکریم سروش. فیلسوف، جامعه‌شناس، اسلام‌شناس، هنرشناس، روان‌درمانگر که برخلاف آن یکی سروش، به جای استفاده دائمی از مولوی، گاهی هم از حافظ استفاده می‌کند. وی پس از دریافت دکترای داروسازی، به تحصیل در ادبیات و فلسفه

ایران؛ سرزمینی برای حسرت و رنج

ایران، این دیار پُر رمز و راز، چه جای عجیبی است که بسیاری از ساکنانش در آرزوی ترک آن و بسیاری از دورافتادگانش در حسرت بازگشت به آن می‌سوزند. چگونه می‌توان سرزمینی را وصف کرد که عشق به آن، دوستدارانش

افسردگی از جنس خشم است؛ برای ابراهیم نبوی

«ما در قبرستانی بیش زندگی نمی‌کنیم… همه چیز بوی استخوان و کفن گرفته است، همه چیز خیالِ شکست و مرگ را به یاد می‌آورد.» – از نامه‌ی نیما یوشیج به احسان طبری. جامعه تازه فهمیده بود که می‌تواند از روزوروزگار