محمد رهبر

نجس‌هایِ ایران

تبعیض در ذات فقه اسلامی است و یک فقیه مادام که در این دایره بسته می‌اندیشد، محال است که به نتیجه دیگری برسد. اگر آیت الله منتظری درباره بهاییان به حق آب و گل ایشان در خاک وطن اشاره کرد و اهل این دین را مستحق حقوق شهروندی دانست، با‌‌‌ همان حق آب و گل که در نظام فقهی قابل فهم نیست به حقوق طبیعی رسید و پای از این چنبره بسته بیرون نهاد.
این روز‌ها فائزه هاشمی در دیدار با دوست بهایی از زندان آمده، درست بر‌‌‌ همان حقی تاکید می‌کند که پدر فقیه‌اش درکی از آن ندارد. حق مساوات در حقوق و زندگی برای هر انسان فارغ از رنگ و‌نژاد و البته دین در هاضمه فقه شیعه نمی‌گنجد.
معیار حقوق برای فقیه شیعه، انسان نیست، بلکه پایبندی به مذهب تشیع و پایبندی به قرائتی است که حاکمان فقیه می‌پسندند.

سفر به اعماق خامنه‌ای

نه، همیشه هم این‌طور نبوده که سید علی خامنه‌ای از زبان انگلیسی و زبان آموزی بیزار باشد، یک‌بار در حوالی سال ۴۰ در دوره‌ی کلاس‌های زبان انگلیسی که محمدحسین بهشتی برای طلبه‌های جوان برگزار می‌کرد، شرکت کرد اما آخرش گرفتاری

تصویر هوایی از جمهوری اسلامی

تصویر هوایی از جمهوری اسلامی گنگ و کور است، تغییرات ایران و نظام زیرپوستی است و لحظه‌ای، اما یکباره همه چیز چنان تغییر خواهد کرد که از آسمان هم می‌توان دید.

نظام انتقام می گیرد

انقلاب اسلامی یک شبه هر چه زن و مرد در ایران بود را به خواهر و برادر ملقب کرد. حذف جنسیت از انظار عمومی و سرکوبی میل جنسی در پستوی خانه‌ها از اهداف اصلی انقلاب ایران به شمار می‌رفت و

سکوت عمد مثل قتل عمد

شاهدان و آنها که دیده‌اند و می‌دانند، وقتی سکوت می‌کنند، در قتلِ عمدِ حقیقت شریک‌اند. سکوتِ عمد یعنی سپردن به زمان و فرار از مسوولیت حال حاضر. زمان می‌گذرد و حافظه‌ها پاک می‌شود، اما عاقبت در گردنه‌های بعدی سال‌ها و

نامه ای از آزادی به حصر

شیخ مهدی کروبی آن سوی دیوار یله و رهاست و پس از پنج سال اعتکاف به روشنی رسیده و زهر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است. انگار سَمتی که اوست آزادی است و همه کسانی که این طرفِ حصار منصبی

حتی یک میلی‌متر

اگر ناصرالدین شاه قاجار سر از گور در بیاورد، در نظام جمهوری اسلامی احساس غربتی نمی‌کند. خیابان و ساختمان و البسه عوض شده است اما اصل و نسب حکمرانی‌‌ همان است که بود و حتی یک میلی‌متر تغییر نکرده است.

ای خدا، ای فلک و ای بخت

نمی دانیم ملک الشعرای بهار در کدام نو بهار، مرغ سحر را سرود، در بهاری که رضا شاه به سلطنت رسید و یا بهاری که استبداد صغیر، سپیده گلگون کرد و مجلس مشروطه را توپ باران. اما هر وقت که

موشک ها و چینی ها و کینه ها

موشک ها سالهاست که توسعه ی ایران از روی زمین به زیر زمین رفته است. سپاه پاسداران که نه به فرمان دولت است و نه در نظارت مجلس در هر بزنگاه که سیاست خارجی به نقطه ی آرامشی می رسد،

عبرت از پیروزی

انتخابات مجلس دهم پیروزی زمزمه بر فریاد بود، شگفت انگیز وغیر قابل پیش بینی از جنسِ دوم خردادی که خاتمی آمد. اما شاید بهتر آن است که اصلاح طلبان از پیروزی عبرت بگیرند. سالهاست که اصلاح طلبان به غافلگیرشدن عادت

هفته آینده چه خواهد شد

هفته آینده و بعد از انتخابات دهمین دوره ی مجلس شورا و مجلس خبرگان چه خواهد شد. اگرهفته آتی حدادعادل و اصولگرایان دور و بَرش عکس یادگاری بگیرند و برنامه های تلویزیون را سرافرازانه قُرق کنند و احمد خاتمی در

وضعیتِ کوشش بیهوده

اگر خوشبختی دری باشد و پشت در، راهی دور و دراز به سمت آبادی و آسایش، جماعتِ ایرانیان در این صد ساله یا به این بابِ سعادت نرسیده اند و یا ناخودآگاه رسیده اند و ایستگاه خوشبختی را رد کرده

چه فرهادها مرده در کوه‌ها

دولت روحانی هیچ‌گاه از منظر حقوقی با پدیده‌ی حصر برخورد نکرده است. هیچ وقت از سوی دولت عنوان نشد که اصولا مجازات حصر در خانه بی هیچ حکم و دادگاهی کاملا غیر قانونی است. تدبیر و امید دولت در مساله رفع حصر به تقدیر و چه پیش آید ختم شد و سعی شد به شکلی نرم ماجرای موسوی و کروبی و رهنورد در پسِ توافق هسته‌ای به نسیان سپرده شود.

سرگردنه شورای نگهبان

  بد نیست وزارت کشور عکس خندانی از شیخ احمد جنتی پیدا کند و بر سر در همه‌ی حوزه‌های رای‌گیری بکوبد تا نوع و سلیقه‌ی حکومت با این تمثال مبارک، معین شود. یک وقتی جلال آل‌احمد از نعش شیخ فضل‌الله