از سپیده دم مشروطیت تا حالا، ایرانی‌جماعت حتی یک مساله را کامل حل نکرده تا به بعدی بپردازد.
ما همچنان مانده‌ایم که نسبت بین شرع و قانونِ مصوب مجلس چیست و نقش دین در حکومت تا کجاست.یک لنگِ پا مانده‌ایم که آیا بالاخره زنان حقی دارند یا ندارند و اگر دارند این حقوق شامل اینکه خودشان مختار باشند چه بپوشند می‌شود یا نه…
تشکل‌های دانشجویی مدافع نظام و نهاد ولایت فقیه که مشکلی با نهادهای موجود و وضعیت سیاسی مستقر ندارند، در مجموعه جنبش دانشجویی قرار نمی‌گیرند. آنها عضو جامعه دانشجویی کشور هستند اما تعلقی به جنبش دانشجویی ندارند
در آستانه آخرین ۱۶ آذر دولت تدبیر و امید، وقت آن فرا رسیده تا از امیدهای بر باد رفته،تدبیرهای عمل‌نشده و کلیدهای شکسته در قفل‌ها بگویم؛ وقت آن‌که از شعارها و قول‌هایی گفته شود که نسیم تحقق هنوز بر بسیاری از آنان وزیدن نگرفته. حرف‌هایی که جز امروز وقت دیگری برای‌گفتن آنها مغتنم نیست.
عبارت «اگر کسی از کسی بپرسد» که به ظاهر در محتوای توییت حداد عادل نقشی جدی ندارد، محور اختلاف‌ها، سوء‌تفاهم و سوء‌استفاد‌ه‌ها از مثال اصلی است. هشتگ «#این_سوال_است_یا_تهمت» در شبکه‌های اجتماعی، به خوبی استعداد این عبارت را در مغلطه کردن، نشان داد…
نیم‌سال مانده به پایان دوران ریاست جمهوری، حسن روحانی در آخرین سخنرانی خود به‌مناسبت روز دانشجو، بار دیگر بر «برجام» تمرکز کرد و کوشید بی‌اعتنا به خواست بخش مهمی از دانشجویان، بیشتر از دستاوردهای اقتصادی دولت خود بگوید. طرفه آن‌که
گفت‌وگوهای حسین دهباشی با شخصیت‌ها در مجموعه تاریخ‌آنلاین دیدنی و جالب توجه‌اند. در این گفتگوها، با طراحی خوب کارگردان، مصاحبه‌شونده تا حد زیادی بدون روتوش حضور دارد و به مخاطب این فرصت داده می‌شود که با شخصیت حقیقی و افکار
اغلب این افراد زمانی که در ایران بوده‌اند خودشان احضار و زندان را تجربه کرده‌اند ولی حالا در غرب به واسطه فاصله جغرافیایی که برای آنها امنیت‌زا هم بوده است، دیگر آن خاطرات تلخ گذشته را زیاد مرور نمی‌کنند و به دفاع از آن گفتمان و نظامی می‌پردازند که خودشان را ناگزیر به مهاجرت کرده است. پیش‌گرفتن چنین رویه‌ای یک مزیت شخصی هم دارد و آنها می‌توانند در جنگ‌های پوشالی مجازی خود را به عنوان جبهه‌ای در نظر بگیرند که طرفدار منافع ملی است و به سادگی دیگران را هم با صفاتی نظیر جنگ‌طلب و طرفدار تحریم و تجزیه‌طلب و صفاتی از این دست خطاب کنند. افراد گرفتار این سندرم در ابتدا…
روزی که احمد منتظری با شجاعتی میراث برده از پدر خداترس و با وجدان خود، نوار مذاکرات آن آزاد‌مرد با هیئت مرگ در سال ۱۳۶۷ و هشدا‌رهای بی‌پروایش به آمر و عاملین آن کشتار جمعی را منتشر کرد، به‌خوبی می‌دانست
زیر سایه رکود اقتصادی کش‌یافته در دوران پسابرجام، این جدیدترین خبر تلخ است: «پنج کولبر دیگر در نتیجه شلیک نیروهای انتظامی، کشته و زخمی شدند.» «کمال بامزر»، شهروند متأهل و ۲۷ ساله‌ی مریوانی، قربانی مظلوم و جدید است. تداوم شلیک
اگر اصل ۸۶ و مصونیت پارلمانی تا این حد شکننده است که با گفته‌های دادستان تهران و حکم جلبی می‌لرزد، دلیلش فقدان آزادی احزاب،نبودن سندیکا و انتخابات تحت نظارت استصوابی است.
وقتی که تمام حقوق پیشینی مانند حق آزادی بیان و حق تعیین سرنوشت بر باد رفته است، وقتی مجلس خبرگان به جای نظارت بر رهبری، مدح و ثنا می‌گوید و بالاتر اینکه وقتی ارکان حاکمیت در جمهوری اسلامی یعنی رهبری و شورای نگهبان و قوه قضاییه اصلا به دموکراسی و رای مردم اعتقادی ندارند، چگونه می‌توان از حق مصونیت قضایی نمایندگان دفاع کرد
سخنرانی دادستان خودسر و آزادی‌ستیز مشهد-که می‌شود به صورت جدی تامل در سرنوشت سعید امامی و سعید مرتضوی را به او یادآوری کرد- و طعنه‌اش به حسن روحانی و اشاره به مشکل اعتیاد و مواد مخدر به عنوان مشکلات واقعی
این روزها برخورد شدید و عجیب با احمدآقای منتظری و تلاش برای بازداشت شبانه محمود صادقی نماینده شجاع تهران تیر دو سری است که دارد از مافیای سیاسی- امنیتی- اقتصادی دفاع می‌کند. این باند امنیتی برای تامین هزینه هایش گنج قارون‌هایی دارد که چون مار هر کس به این گنج ها نزدیک شود را می‌گزد. چرخه مالی بالای شهرداری تهران گنجی نهان و پنهان برای فعالیت جناح مورد حمایت این اتاق سیاه امنیتی فراهم می‌کند که هیچ خبرنگار و فعال سیاسی نباید گستاخی و فضولی نزدیک شدن به آن را داشته باشد. برخی «حساب‌های در اختیار» بی‌نظارت که در کل و هر جا باشند و در هرنهاد و در دست هر جناحی هم باشد فساد خیز است، وقتی در دست جناح انتصابی(ولایی) که مدت مدیریت و ماندگاری‌شان بسیار بیشتر از مناصب و نهادهای به هرحال انتخابی(ولو دومرحله ای) است، از این نوع گنج قارون هاست.
تشکیل فراکسیون نمایندگان مناطق ترک‌نشین (یا ترک‌زبان) ایران با عضویت ۱۰۰ نماینده، موافقت و مخالفت‌های مختلفی برانگیخته است. اخیراً برخی مخالفان تشکیل این فراکسیون عریضه‌ای خطاب به رییس‌جمهور تهیه کرده و خواستار انحلال آن شده‌اند. از آنجا که محتوای این
هزار فیدل کاسترو ایران پیرمردهای معممی هستند که از حدود چهل سال پیش با انحصار طلبی کامل ایران را اداره کرده اند و مانند رفیق فیدل نگذاشتند کسی به جز اطرافیان‌شان اظهار نظر کند یا در اداره امور مشارکت داشته
بعد از ظهر چهارشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۵ ، می‌توانست مثل هر روز و هرساعت دیگری باشد. و نوشین انصاری یار همیشه و هنوز شورای کتاب کودک و فرهنگ‌نامه، می‌توانست مثل روزهای دیگر در پاسخ ایمیل‌ها و مقاله‌هایی که برایش می‌فرستادم،
آیت‌الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (۱۳۹۵-۱۳۰۴) در حالی از دنیا رفت که در سالیان پس از انقلاب، دو کارنامه متفاوت از خویش برجای گذاشت. کارنامه نخستِ وی در دوران ریاستش بر قوه قضاییه جلوه می‌کند. نقطه اوج کارنامه دوم او،
با این که گفته‌اند «از درگذشتگان به خیر یاد کنید» اما در این‌جا می‌خواهم با ذکر خاطره‌ای از مرحوم آیت‌الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی یادی بکنم؛ هرچند که شاید چندان ذکر خیری نباشد ولی می‌پندارم که کسی در این مقام
مرحوم آیت‌الله موسوی اردبیلی اگرچه در سیرتِ حوزوی و دانشگاهی‌اش، تجربه و کارنامه‌ای مکرّم و مغتنم داشت اما در سیره‌ی سیاسی‌اش مجموعه‌ای از ابهام‌ها و اتهام‌ها را بی‌پاسخ گذاشت و درگذشت. او با سخنانی در دهم خردادماه سال نود و
تابستان سال ۹۱ همراه جمعی از جوانان اصلاح‌طلب به دیدار آیت‌الله در قم رفته بودیم. هنوز صحبت گل نینداخته بود که متوجه نگاه ما بر روی دستش شد؛ دستی که به شدت می لرزید. پیش از اینکه هر سوالی بپرسیم،
صادق لاریجانی اما نمی‌گوید که وجوه دریافت شده توسط قوه قضاییه و اعلام‌شده توسط دستگاه قضایی بسیار کمتر از برآورد دولت است و افزون برآن، دستگاه قضایی تمام این وجوه را خود هزینه کرده و چیزی به حساب خزانه بانک مرکزی واریز نکرده است…
خودمختاری خراسان را باید در جای دیگری دید و آنجا که در حکومتی که ولی‌فقیه بر راس دارد و نمایندگان ولی‌فقیه در امتداد او در همه جای کشور جا خوش کرده اند، دولت و برآمده‌ی رای مردم، زائده ای بیش نیست و در این میانه خراسان و مشهد تبلور ولایت‌فقیه اصیلی است که مردم را از حاکمیت به دور ریخته است…
آذر و دی ماه، ۷۷ ماه‌ها و روزهای بهت و بغض؛ خشم و شعار؛ اما امید و امیدواری بود. از روزهای گم شدن مجید شریف تا کاردآجین شدن داریوش و پروانه فروهر و بعد قتل‌های زنجیره‌ای مختاری و پوینده و
من مدافع تشکیل کمیسیون اقوام و مذاهب ایران- نه برای یک قوم- هستم٬ که در این کمیسیون مشکلات اقوام دولت ملت ایران و کاهش و رفع تبعیض علیه ترک ها، کردها، اعراب، بلوچ ها و سایر اقوام ایرانی و حقوق‌شان محور توجه باشد.
ولی مخالف فراکسیون سازی قومی برای اقوام مختلف نه ایجاد کمیسیون اقوام هستم. این بکش بکش قومی در مجلس غیربهداشتی است و ناسیونالیسم شوونیستی ایران را بیدار می‌کند.
انتشار یک خبر درباره‌ی «راهپیمایان اربعین حسینی در کشور عراق» در وب سایت «زیتون» انتقادها و واکنش‌های قابل توجهی را در توییتر به همراه داشت. حق کاملاً با منتقدان بود. از «انتشار یک خبرکذب» که بگذریم، ما مرتکب دو اشتباه
آیینه چون عیب تو بنمود راست / خود شکن، آیینه شکستن خطاست من برای آقای ترامپ احترام بسیاری قائلم، زیرا به من جسارت داد که خصوصیاتی را که در خودم هم می دیدم، اما نمی‌توانستم آنها را به‌تمامی قبول کنم، بپذیرم.
همان‌قدر که هواداران ترامپ در میشیگان و تگزاس و ایالت‌های دیگر منتظرند تا باقی‌مانده دوران ریاست جمهوری اوباما هم به سر آید٬ در تهران و قم و مشهد هم نگاه‌های بسیاری به تقویم است و لحظه‌شماری برای روی کار آمدن
صدها کارگر سه‌شنبه ۲۵ آبان در اعتراض به «تصمیم دولت و مجلس برای تغییر قانون کار، توسعه مناطق آزاد و ویژه اقتصادی و ادغام درمان سازمان تامین اجتماعی» تجمعی اعتراضی را در مقابل ساختمان مجلس و در متن تهران دودآلود
(ویرایش دوم همراه با اصلاحات جزیی) با پیروزی دونالد ترامپ تقریبا همه مراکز فکری در سراسر جهان در حال تحلیل علل به قدرت رسیدن او و نیز پیش‌بینی آینده‌ای هستند که به‌زودی آغاز می‌شود. موضوع جابه‌جایی مجموعه بزرگی از آرای
پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا آن‌چنان غیرمنتظره و شگفت‌انگیز بود که بسیاری از ناظران و تحلیل‌گران سیاسی انتخابات و مجریان نظرسنجی‌ها را غافل‌گیر و آنان را با پرسش‌های تازه‌ای مواجه ساخته است. با توجه به نتیجه انتخابات و شوک
اقبال بخش قابل توجهی از جامعۀ امریکا به ترامپ را می‌توان با وام‌کردن مفهوم «پیش پا افتادگی بدی» یا « ابتذال شر» از هانا آرنت، فیلسوف سیاسیِ برجستۀ قرن بیستم تبیین کرد. او در اثر ماندگارِ «آیشمن در اورشلیم» که براساس مشاهدات خود از جلسات دادگاه آدولف آیشمن در شهر اورشلیم نوشته، توضیح می‌دهد که وقتی «تفرد» و «خودآیینیِ» انسانی به محاق می‌رود و تفکر و تعقل تعطیل می‌شود، برخی از امورِ غریب و بعید که در وهلۀ نخست ناممکن به نظر می‌رسد، امکان‌پذیر می‌گردد و «بدی» به امری پیش پا افتاده و مبتذل…
زیتون یک نهاد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اندیشه‌ای مستقل است که به نهادینه کردن قرائت انسانی، اخلاقی و دموکراتیک از سنت ستبر ایرانی- اسلامی و برکشیدن رفتار توام با مدارا و تساهل در میان ایرانیان می‌اندیشد.
زیتون یک نهاد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اندیشه‌ای مستقل است که به نهادینه کردن قرائت انسانی، اخلاقی و دموکراتیک از سنت ستبر ایرانی- اسلامی و برکشیدن رفتار توام با مدارا و تساهل در میان ایرانیان می‌اندیشد.
بازنشر مطالب با ذکر منبع آزاد است. ۱۳۹۴-1401