حمید دباشی

دنیا به طور کلی‌، و دنیای عرب و اسلام بالاخص در حال تجربه تغییراتی تاریخی‌‌ هستند -این تغییرات شاعران، متفکران، هنرمندان، و روشنفکران عرصه عمومی‌ تولید کرده است درست در مرکز آمال و تخیلات اخلاقی‌ و سیاسی خودشان – همه در حال اندیشیدن و تولید کردن در مسیر و مربوط به جغرافیای بومی‌شان، و در عین حال جهانی‌ از جهت عواقب و آثار آن.
در مقایسه با سونامی‌های رهایی‌بخش که در حال در حال زیر و زبر کردن دنیاست، مفروضات کلیشه وار در مورد اروپا و به طور فزاینده‌ای ناحیه‌‌‌ای شدن تبار فلسفی‌ آن‌ مانند طوفانی در فنجان قهوه است. همانند همهٔ مناطق دیگر جهان، اروپای قانع به سهم انسانی‌ منصفانه خودش بسیار چیزها در چنته دارد که به به دنیا بیاموزد اما، اکنون، بسیار برابرتر [با همه] و در یک زمین دموکراتیک‌تر، جایی که فلسفه‌‌اش فلسفهٔ اروپایی‌ست و نه «فلسفه»، موسیقی‌اش موسیقی‌ اروپایی‌ست نه موسیقی‌، و هیچ تبلیغاتی نیز نخواهد بود که روشنفکران عرصه عمومی‌اش را به نام «روشنفکر عرصهٔ عمومی‌» بفروشد

روحانی! قبل از اینکه راجع به دیگر کشورها یاوه سرایی کنی، موسوی، زهرا رهنورد، و کروبی را آزاد کن!

همین حالا در این نظام پر نقص و کاستی ایالات متحده، من این حق را دارم که انتخابات امریکا و تمام سیاست خارجی آن را زیر سؤال ببرم، و درعین حال، هنوز این امکان را داشته باشم که آزادانه عقایدم را بیان کنم، در بهترین دانشگاه‌های این کشور تدریس کنم، و تألیفات من در بهترین انتشارات دانشگاهی آنها به چاپ برسد. از آقای روحانی می‌پرسم. آیا من در کشور خودم می‌توانم چنین کاری بکنم؟…

از همین‌جا و در قلب یک دموکراسی معیوب، من هم مانند بسیاری از ایرانیان مقیم امریکا و اقصی نقاط دنیا، با تحریم‌های فلج‌کننده و جنگ‌افروزی‌هایی که علیه ملت من صورت گرفته است، مبارزه کرده‌ام. در حالی‌که شما و اسلاف شما با همکاری رژیم، مشغول بر باد دادن منابع ارزشمند ملت ما در راه قرارداد خطرناک، مسرفانه و از اساس اشتباه هسته‌ای بودید. ممکن است این خیال خام بر شما مشتبه شده باشد که خطر یک حمله نظامی به کشور را دفع کرده‌اید. اما سخت در اشتباهید. این ملت ایران بودند که کشور را از خطر حمله نظامی نجات دادند.